Status przedsiębiorczości w warunkach kryzysu edukacji

Abstrakt

Autor treścią niniejszego artykułu uczynił problem kryzysu systemu edukacji w Polsce. Ów kryzys jest wynikiem wielu czynników, które z czasem ujawiły się z większa siłą, przyczyniając się do odczuwanego stanu zapaści polskiej oświaty na wszystkich jej szczeblach. Trudno wskazać jeden główny element odpowiedzialny za aktualny stan polskiego systemu edukacji. Autor skupia swą uwagę na, jego zdaniem, sześciu najważniejszych elementach, poddając każdy z nich analizie. Szczególną rolę do odegrania w programach nauczania ma przedmiot podstawy przedsiębiorczości, którego wprowadzenie miało na celu reorientację postaw młodego pokolenia i otwarcie go na zmiany rynkowe oraz na to, co wolny rynek aktualnie oferuje. Z perspektywy czasu można odnieść wrażenie, że przedmiot ten znacząco zmarginalizowano, czego dowodem jest choćby znikoma liczba godzin w tygodniowym rozkładzie zajęć szkoły ponadgimnazjalnej. Autor zwraca uwagę na korelację zubożenia liczby godzin i treści programowych tego przedmiotu z niepokojącymi wynikami badań, dotyczących stopnia przedsiębiorczości młodych Polaków oraz ich kompetencji w odczytywaniu nowych szans i wyzwań wolnego rynku na tle zjednoczonej Europy. Mimo konstatowanej przez wielu badaczy erozji systemu edukacji w Polsce można dostrzec ambitne próby tworzenia nowych wartości w obrębie przestarzałego systemu. Autor wymienia inicjatywy, które przy wsparciu władz oświatowych mają szansę odegrać znaczącą rolę w przełamywaniu barier i niechęci, stając się tym samym poważną alternatywą dla skostniałych i nieprzydatnych dziś form kształcenia postaw przedsiębiorczych w społeczeństwie.