Poziom przedsiębiorczości w krajach europejskich w świetle wskaźników TEA i EEA a występujące w wybranych z nich modele kształcenia przedsiębiorczości
DOI:
https://doi.org/10.24917/20833296.14.30Słowa kluczowe:
edukacja w zakresie przedsiębiorczości, EEA, GEM, modele kształcenia przedsiębiorczości, TEA, wskaźnik przedsiębiorczościAbstrakt
Przedsiębiorczość jest istotnym czynnikiem decydującym o rozwoju społecznym i gospodarczym układów przestrzennych w różnych skalach (Płaziak, Rachwał, 2015). Współczesne pojęcie przedsiębiorczości nie doczekało się jednak zbyt wielu wskaźników, którymi można by dokonywać jego pomiaru w większych skalach przestrzennych, z uwzględnieniem jego szerokiego zakresu pojęciowego, co służyłoby otwarciu nowych pól badawczych. W niniejszym artykule, którego przedmiotem jest poziom przedsiębiorczości w krajach europejskich i wybrane modele edukacji w jej zakresie w krajach o najbardziej przedsiębiorczej ludności, autorka rozpoczęła pracę od analizy istniejących wskaźników wykorzystywanych przez badaczy do pomiaru przedsiębiorczości ludności. Wybrała wskaźniki przedsiębiorczości uwzględniające jej różnorodne przejawy i dokonała analizy przestrzennego zróżnicowania ich poziomu w Europie (wskaźniki GEM: Globalnego Monitora Przedsiębiorczości - TEA i EEA). Na tej podstawie wskazała kraje europejskie o najbardziej przedsiębiorczej ludności. Zakładając kluczową rolę edukacji w zakresie przedsiębiorczości w kształtowaniu postawy przedsiębiorczej ludności, dokonała następnie analizy systemów edukacji w zakresie przedsiębiorczości w krajach najbardziej przedsiębiorczych (wg wcześniejszych wyników analizy wskaźnika TEA i EEA). Analiza wykazała, że kraje o najwyższym poziomie przedsiębiorczości ludności (Estonia, Łotwa, Szwecja) cechują odmienne, wysoko rozwinięte systemy kształcenia w zakresie przedsiębiorczości, których najistotniejsze rozwiązania przedstawiono w artykule. Autorka zamyka pracę wskazaniem tych rozwiązań spośród nich, które można wykorzystać w Polsce w celu podniesienia jakości kształcenia przedsiębiorczości.Bibliografia
Brzozowski, T. (2013). Status przedsiębiorczości w warunkach kryzysu edukacji. Przedsiębiorczość – Edukacja, 9, 258–272.
Czerniachowicz, B. (2011). Uwarunkowania przedsiębiorczości korporacyjnej na przykładzie przedsiębiorstw z województwa zachodniopomorskiego. Studia i Prace Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania, 21, 197–206.
Czyżewski, A.B., Góralczyk-Modzelewska, M., Saganowska, E., Wojciechowska, M. (2001). Regionalne zróżnicowanie kapitału ludzkiego w Polsce. Warszawa: ZBSE, GUS.
Daszkiewicz, N. (2014). Education as a stimulating factor for entrepreneurship development. Horyzonty Wychowania, 13(26), 165–177.
Entrepreneurship Education at School in Europe National Strategies, Curricula and Learning Outcomes. (2012). Bruksela: EURYDICE.
Europe’s Hidden Entrepreneurs Entrepreneurial Employee Activity and Competitiveness in Europe. (2016). Cologny/Geneva: The World Economic Forum.
Glinka, B., Gudkova, S. (2011). Przedsiębiorczość. Warszawa: Wolters Kluwer.
Global Entrepreneurship Monitor. Global report 2016/17. Pozyskano z: https://www.gemconsortium.org/report/49812
Gorzelak, G., Jałowiecki, B. (1996). Koniunktura gospodarcza i mobilizacja społeczna w gminach ’95. Raport z I etapu badań, Studia Regionalne i Lokalne. Warszawa: EIRRiL.
Hryniewicz, J. (1998). Wymiary rozwoju gospodarczego gmin. Studia Regionalne i Lokalne, 25(58), 58–80.
Internetowa encyklopedia PWN, hasło: przedsiębiorczość. Pozyskano z: https://encyklopedia.pwn.pl/ haslo/przedsiebiorczosc;3963281.html
Karpacz, J. (2011) Kreatywność przedsiębiorców jako determinanta poszukiwania szans. Przegląd Organizacji, 1, 8–11.
Klonowska-Matynia, M., Palinkiewicz, J. (2013). Przedsiębiorczość w teorii ekonomicznej. Zeszyty Naukowe Wydziału Nauk Ekonomicznych Politechniki Koszalińskiej, 17, 29–40.
Kowalczyk, A., Wilk, W. (1994). Rola sektora prywatnego w gospodarce lokalnej w strefie podmiejskiej Warszawa – na przykładzie gmin Łomianki i Zielonka. Biuletyn KPZK PAN, 168, 145–164.
Kwiatkowski, S. (2000). Przedsiębiorczość intelektualna. Warszawa: PWN.
Lichtarski, J. (red.). (2003). Podstawy nauki o przedsiębiorstwie. Wrocław: Akademia Ekonomiczna.
Makieła, Z. (2007). Przedsiębiorczość w Polsce w układzie regionalnym. Przedsiębiorczość – Edukacja, 3, 18–23.
Maślanka, K. (2008). Kadra, której można zaufać. Cechy dobrego przedsiębiorcy ukształtowanego w systemie edukacji. Przedsiębiorczość – Edukacja, 4, 260–265.
Płaziak, M., Rachwał, T. (2015). „Przedsiębiorczy region” – zarys koncepcji w świetle analizy roli przedsiębiorczości w krajowej strategii rozwoju regionalnego. Przedsiębiorczość – Edukacja, 11, 37–49.
Rachwał, T. (2004). Podstawy przedsiębiorczości. Słownik dla liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego i technikum. Warszawa: Nowa Era.
Rachwał, T., (2005). Kształtowanie postaw uczniów na lekcjach podstaw przedsiębiorczości. Przedsiębiorczość – Edukacja, 1, 137–143.
Raczyk, A. (2009). Metody badania przedsiębiorczości oparte na rejestrze podmiotów gospodarki narodowej. Przedsiębiorczość – Edukacja, 5, 133–146.
Reynolds, P.D. (2000). National panel study of U.S. business startups: background and methodology. Databases for the Study of Entrepreneurship, 4, JAI/Elsevier Inc.
Sadowska, M. (2016). Edukacja w zakresie przedsiębiorczości w polskim systemie kształcenia oraz w państwach europejskich. W: M. Kosała, M. Urbaniec, A. Żur (red.), Współczesne dylematy badań nad przedsiębiorczością. Przedsiębiorczość międzynarodowa. vol. 2, 1. Kraków: Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, 149–164.
Salamon, J. (2009). Przestrzenne zróżnicowanie wartości wskaźnika przedsiębiorczości na obszarach wiejskich województwa świętokrzyskiego. Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich, 5, 231–239.
Singer, S., Amoros, J.E., Moska, D. (2015). Global Entrepreneurship Monitor 2014 Global Report. London: GERA, 20.
Siuta-Tokarska, B., (2013). Zasadnicze aspekty pomiaru przedsiębiorczości. Organizacja i Kierowanie, 3, 92–105.
Skubiak, B. (2014). Edukacja jako czynnik wspierający rozwój gospodarczy. Implikacje dla Polski. Studia Ekonomiczne, 129, 195–203.
Sołtys, J., Dorocki, S. (2016). Wskaźnik przedsiębiorczości w jednostkach terytorialnych Polski – zróżnicowanie w czasie i przestrzeni. Przedsiębiorczość – Edukacja, 12, 18–35.
Sołoducho-Pelc, L. (2007). Czy przedsiębiorczości można się nauczyć – wpływ edukacji na rozwój przedsiębiorczości. W: P. Wachowiak, M. Dąbrowski, B. Majewski (red.), Kształtowanie postaw przedsiębiorczych a edukacja ekonomiczna. Warszawa: Fundacja Promocji i Akredytacji Kierunków Ekonomicznych, 218–223.
Strojny, J. (2010). Analiza potencjału przedsiębiorczego województwa podkarpackiego. Przedsiębiorczość – Edukacja, 6, 176–197.
Tarnawa, A., Węcławska, D., Zadura-Lichota, P., Zbierowski, P. (2016). Global Entrepreneurship Monitor Polska. Warszawa: PARP.
Wach, K. (2013). Edukacja na rzecz przedsiębiorczości wobec współczesnych wyzwań cywilizacyjno-gospodarczych. Przedsiębiorczość – Edukacja, 9, 246–257.
Zbierowski, P., Bratnicki, M. (2016). Zastosowanie metodologii Global Entrepreneurship Monitor do badania przedsiębiorczości organizacyjnej. Przedsiębiorczość i Zarządzanie, 6(I), 47–63.
Zioło, Z. (2007). Rola przedsiębiorczości w aktywizacji gospodarczej – zarys modelu. Przedsiębiorczość – Edukacja, 3, 10–17.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Artykuły publikowane są zgodnie z warunkami licencji Creative Commons (CC BY-ND 4.0; uznanie autorstwa-bez utworów zależnych).
